Hij is zo mollig als een panda, eet als een zwijntje en brult als een leeuw.
Het is de neef van mijn gastpapa en komt bijna elke dag op bezoek. Dan komt hij daar in de verte aangereden in zijn koekendoosje die, volgens mij, gemaakt is voor dwergen. Wanneer hij het huis binnekomt ploft hij zich in de zetel en begint met het reeds bekende ritueel van gehoorbeschadiging. Hij kraamt zo`n klein uurtje allerlei onzin uit en vertrekt dan terug naar huis in zijn koekendoosje.
Op een dag zijn we daar gaan eten. Ik had zo`n reuze honger want het was reeds 21u30, maar die honger ging rap over als ik Balan in zijn rijst zag ploeteren alsof hij zijn land aan het ploegen was...
Nu, zoals we weten, niemand is perfect. Elk heeft zo zijn mindere puntjes.
hallo Oona,
BeantwoordenVerwijderenleuk verhaal. Dat noemen ze inderdaad integreren (van jouw kant uit). Kun je je voorstellen hoe het in de omgekeerde richting zou gaan? Moet toch ook wel een aanpassing zijn. Hoe gaat het anders met je?
beste groeten
Hendrik Souvagie